Wild water raften & Skydiven

Hoi Hoi het is weer tijd voor een nieuw verhaaltje. Er is weer genoeg gebeurd dus reden te meer om weer een mooi verhaal aan elkaar te typen.

Vanuit Magetic Island zijn we naar Mission Beach gereden. Dit is een heel klein dorpje aan de kust waar eigenlijk niet veel te doen is. We zijn op aanradervan Sandro en Lisas naar Scotty's Beach house gegaan. Dit was ons thuis voor een opaar dagen want we hadden wilde plannen.
Eerste wilde plan.
We wilde gaan Wild water raften op de Tully rivier wat de beste plaats is om te raften in Australie. Wij geboekd en zouden zondag gaan. Voor plan 2 hadden we iets mega vets in gedachten. Je kon daar Skydiven en op het strand landen. Dit is de enige plaats in Aus. waar dat kan. Wij hebben dit dus ook geboekd en zouden zaterdag middag gaan. Wij lekker geslapen vrijdag aaf, en werden zaterdag morgen met goede moed wakker. We werden om 13.00 op gehaald en reden naar het strand. We moesten toen ons doodvonnis tekenen en even wachten. Dat wachten werd dus drie dagen.....Gebeurd blijkbaar wel vaker. In het noorden van Aus waar we nu zitten is het monsoon seizoen begonnen e het regend dus veel. Meestal is het in de morgen lekker en dan rond een uur of 2 gaat het regenen. Wij konden dus zaterdag niet springen.

Zondag werden we om 07.50 op gehaald om te gaan raften. We kwamenaan bij een soort pub en kregen wat info. Toen de bus in en naar het begfin van de rivier gereden. Daar alle gear aan doen en werden we in groepen verdeeld. We hadden een japanse gids en verder een gemixde groep. We begonnen eerst met wat uitleg en dat het allemaal heel veilig was. Nou dat viel wel mee. Door bijna elke stroomversnelling gingen we achterstevoren en werd de boot dubbel geklapt. op een geven momentr mochten we de boot uit en door een versnelling heel zwemmen. We moesten van een rots het water in springen maar ze hadden niet gezien dadt er een dikke rots onder water lag. Dus de eerste 20 mensen, waaronder wij, knalsde met onze knieen op de rots. Daarna was het best eng. Je werd helemaal onder gezogen door de kracht en als je boven kwam werd je meteen weer onder getrokken. Goed toen zijn we gfaan luchen ergens in de bush. Daarna hebben we nog een paar spectaculaire rapids gehad en veel lol gehad. Het enige wat we beide minder vonden is dat we na elke rapid moesten wachten omdat alle gidsen op de rotsen moesten sdtaan om een lifeline te kunnen gooien naar de sukkels die uit de boot waren gevallen. Verder ee toffe dag gehad maar we waren beide kei kapot.

De volgende dag zouden weer weer gaan springen maar toenw e wakker werden regende het al kei hard dus dat ging helaas niet door. We hebben lekker gerelaxed en Finding Nemo gekeken.

De volgende dag was het dan zo ver. We werden om 10.00 op gehaald maar dat hadden ze verkeerd door gegeven. Dus wij zatenh keurig netjes om 08.00 te wachten. Maar ja we waren inmiddels al 3 dagen aan het wachten dus dat maakte niet uit. Toen werden we opgehaald en werden we weer naar het strand gebracht. Daar moesten we ook nog lkang wachten en werden we voor gesteld aan onze tandemmasters Fauve sprong met Glenn en Rich met John. We moesten alvast in ons harnas en werden snel daarna na het vliegveld in Tully gereden. Eennmaal daar aangekomen waren we beide best zenuwachtig. Na een klein kwartiertje gewacht te hebben was het eindeliujk zo ver en kwam het vliegtuig eraan. We moesten op onze kont zitten met ons rug naar de piloot. De tandemmaster kwam achter je zitten en maakte zich zelf vast aan ons. Toen gingen we de lucht in en kregen we beide nog meer kriebels. Er hingen drie lichtjes in de cabine een groene die was voor als het nog 2 mile was een gele die was voor dat je op je knieen moest gaan zitten en een rode als je mocht gaan. Ik was als laatste het vliegtuig in gegaan en moest dus als eerste springen. Ik (Rich) moest op mn knieen gaan zitten en naarde deur te kruipen. We waren inmiddels al op 14,000 ft dat is ongeveer 4,3 km. Toen ging de deur open en moest ik echt. Ik moest met mn knieen over de rand heel en dan drie keer naar voren en achter en de laatste keer moest ik een boog van mezelf maken. Toen we het vliegtuig uit gingen was het echt heel raar, kan het niet beschrijven. De eerste 3 sec. snap je er niks van omdat je hersenen alles blokeerd. Daarna is het schreeuwen dat het vet is en je nog een keer wilt. We hadden een vrije val van 60 sec en vielen dan van 14,000 naar 4,000 ft. Fauve sprong als laatste en zag iedereen de diepte in vallen. Vond ze niet zo leuk. Mijn tandemmaster had een andere route gekozen en hingen dus veel langer in de lucht. Ik heb Fauve zien landen en toen ik ging landen schreeuwde ik kei hard FAUVE!!! en zag ze m,ij ook landen. En serieus dit moet je echt een keer gedaan hebben, we gaan kijken of we in Sydney nog een keer kunnen springen. Het gevoel is niet te beschrijven en heel verslavend. We hebben beide een dvd en een cd met fotos die zetten we morgen op de site en ook kan je de filmpjes op het net bekijken als het goed is.

Dit was het weer.

Dikke kus
Liefs ons A.K.A Team flying Dutchman...